گفتا که می بوسم تو را ، گفتم تمنا می کنم
گفتا اگر بیند کسی ، گفتم که حاشا می کنم
گفتا ز بخت بد اگر ، ناگه رقیب آید ز در
گفتم که با افسونگری ، او را ز سر وا می کنم
گفتا که تلخی های می گر نا گوار افتد مرا
گفتم که با نوش لبم ، آنرا گوارا می کنم
گفتا چه می بینی بگو ، در چشم چون آیینه ام
گفتم که من خود را در آن عریان تماشا می کنم
گفتا که از بی طاقتی دل قصد یغما می کند
گفتم که با یغما گران باری مدارا می کنم
گفتا که پیوند تو را با نقد هستی می خرم
گفتم که ارزانتر از این من با تو سودا می کنم
گفتا اگر از کوی خود روزی تو را گفتم برو
گفتم که صد سال دگر امروز و فردا می کنم

سیمین بهبهانی

بر من گذشتی،                     سر بر نکــــــــردی
از عشق گفتم ،                    بـــــاور نکــــــــردی
دل را فــــــکندم                     ارزان بــه پــــــایت
سودای مهـرش                     در ســـــــر نکردی
گفتم گـــــلم را                      می بویی از لطف
حتی به قهرش                      پــــرپـــر نـــــکردی
دیدی ســبویی                       پــــــــر نوش دارم
باتشنگـــی ها                       لــــــب تـر نکـردی
هنگام مـستی                       شور آفــــرین بود
لطفی که با ما                       دیگر نکــــــــــردی
آتش گــــــرفتم                       چــون شاخ نارنج
گفتم: نظـر کن                      ! سر بر نکــــــردی