| علي اي هماي رحمت تو چه آيتي خدا را |
که به ماسوا فکندي همه سايه هما را |
دل اگر خداشناسي همه در رخ علي بين |
به علي شناختم به خدا قسم خدا را |
به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند |
چو علي گرفته باشد سر چشمه بقا را |
مگر اي سحاب رحمت تو بباري ارنه دوزخ |
به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را |
برو اي گداي مسکين در خانه علي زن |
که نگين پادشاهي دهد از کرم گدا را |
بجز از علي که گويد به پسر که قاتل من |
چو اسير تست اکنون به اسير کن مدارا |
بجز از علي که آرد پسري ابوالعجائب |
که علم کند به عالم شهداي کربلا را |
چو به دوست عهد بندد ز ميان پاکبازان |
چو علي که ميتواند که بسر برد وفا را |
نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت |
متحيرم چه نامم شه ملک لافتي را |
بدو چشم خون فشانم هله اي نسيم رحمت |
که ز کوي او غباري به من آر توتيا را |
به اميد آن که شايد برسد به خاک پايت |
چه پيامها سپردم همه سوز دل صبا را |
چو تويي قضاي گردان به دعاي مستمندان |
که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را |
چه زنم چوناي هردم ز نواي شوق او دم |
که لسان غيب خوشتر بنوازد اين نوا را |
«همه شب در اين اميدم که نسيم صبحگاهي |
به پيام آشنائي بنوازد آشنا را» |
ز نواي مرغ يا حق بشنو که در دل شب |
غم دل به دوست گفتن چه خوشست شهريارا |
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
